Waarom kon ik dit niet weten? Waarom ben ik mezelf vergeten?
Jaren gingen voorbij,zonder te denken aan mij.
En nu dat ik het zeker weet, draaien mijn gedachten bij "de vleet".
Hoe moet ik hier nu mee omgaan? ik kom nu helemaal alleen te staan.
Het werd me allemaal duidelijk toen ik jou verloor...
Nu, een jaar later ben ik alleen, door en door...
Vrienden zijn er niet meer...Ze verlaten me keer op keer....
Is het omdat ik nu eerlijk ben, eerlijk tegen mezelf....Nu ik mezelf ken???
Is het omdat ik het van de daken schreeuw en vrij rondfladder als een meeuw?
Ik kan dit niet meer verbergen, ook al ben ik nu alleen.....
Tis alleen de vraag...........
Waar moet ik nu met mijn gevoelens heen?????
Joey
umbra: | Woensdag, oktober 19, 2005 18:22 |
mooi geschreven, ik vind het goed van je dat je je gevoelens niet weg stopt, het is een deel van jouw, van jouw identiteit, het heeft jou gevormd en zal dat altijd blijven doen, wees trots op jezelf, en blijf altijd wie je diep van binnen wilt zijn. liefs Pieter..... | |
Dylirium: | Zaterdag, september 24, 2005 14:50 |
oeps iets te vlug gedrukt :) heel mooi geschreven!!! |
|
Dylirium: | Zaterdag, september 24, 2005 14:49 |
Degene die bij je blijven nadat je eerlijk bent geweest, dat zijn echte vrienden. | |
Marsie: | Donderdag, september 15, 2005 19:39 |
Wouw wat heb je je gevoelens mooi omschreven... De mensen die je verlaten omdat je eerlijk ben, niet eerlijk maar probeer er boven te staan. Groetjes Mars |
|
Dirk Hermans: | Woensdag, september 14, 2005 22:32 |
een prachtig gedicht waar je heel goed je gevoelens verwoordt eens zal jij het geluk terug vinden volg je hart het zal je helpen op deze weg groetjes Dirk |
|
Auteur: Joey05 | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 14 september 2005 | ||
Thema's: |