Zou het dan toch bestaan?
Het grote, felle, licht.
Zou het licht net zo zijn als de maan?
Ze heb geen zicht.
Zou het bestaan dan?
de hoop...
Is dat dan iets dat kan?
Niet meer zitten in de knoop.
Kan ze haarzelf dan toch accepteren?
Zijn zoals de rest..
Kon ze het dan toch leren?
Zit ze dan niet meer in dat nest?
het nest waar ze niet uit kan...
Het nest dat haar beschermt en tegen houdt...
Dat is iets, daar leer je van.
Is het dan om me heen niet meer zo koud?
Zou dan toch het licht er zijn?
Zou ze de moed hebben om het aan te kunnen?
Zou er nooit meer zijn die pijn?
Zou ze dat zichzelf gunnen?
Alles leek beter te gaan met haar.
Alles leek weer normaal...
De mensen vonden haar eerst raar.
Ze voelde zich soms net zo klein als een kraal.
Toen ging het even bij haar over.
Zij en de mensen om haar heen dachten dat het beter ging.
Dat ze klaar was daarover.
Dat het was gekomen en weer ging.
Maar toch klopte er iets niet.
Het klopte gewoon niet, opeens was het gevoel weg.
Na die avond dat ze at friet.
Misschien pech...
Ze kon er niet meer tegen!
Wou het uitschreeuwen!
Ze kon zich niet meer bewegen!
Zou ze weer insneeuwen?
Alles deed ze weer fout!
Alles ging weer mis...
Ze voelde zich weer alleen en koud.
En voelde zich niet meer fris...