Kom langzaam aan weer bij mijn positieven,
ik wordt toch de baas over mijn eigen “dip”
Het waren toch mijn gelieven
die weer bij me waren in een “wip’.
Waar zou ik toch zonder deze mensen zijn,
het alleen zijn valt voor mij niet mee
het is steeds weer ontzettend fijn,
dat zij delen in mijn “pijn”.
Ik wil het wel schreeuwen van de daken,
lieve mensen ik hou zoveel van jullie allemaal
zij zijn het die mij steeds weer ‘raken’,
kan bij hun steeds kwijt, mijn hele verhaal.
Ik zou willen dat ik alles beter kon verdragen,
dat mijn verdriet en pijn gingen slijten
maar het blijft steeds aan mij knagen
gelukkig kan ik niemand iets verwijten.
(Alleen mijn eigen lichaam, daar ben ik vreselijk kwaad op)
Sterrebos
Niniki: | Zaterdag, september 17, 2005 23:37 |
Haal die boosheid weg, lieverd het heeft geen nut. Roei met de riemen, die je wel hebt! Knuffie Nini |
|
psych: | Zaterdag, september 17, 2005 20:49 |
ook niet boos zijn op je lichaam, koester het en heb het lief, streel je zachtjes en zeg ik hou van mij laifs...elze |
|
m@rcel: | Zaterdag, september 17, 2005 18:28 |
dikke knuff m@rcel | |
maria : | Zaterdag, september 17, 2005 14:08 |
.... warm knuffie liefs, maria |
|
Auteur: sterrebos | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 17 september 2005 | ||
Thema's: |