Grenzeloos, nutteloos,
voor ‘t gevoel soms waardeloos.
Deprimerend gestemd,
door ‘t leven geremd..
Is het de tijd
of mijn leven wat voorbij glijdt.
Is het door dingen die ‘k niet veranderen kan,
het leven glipt me uit de hand,
ik kan daar niet bij met mijn verstand…
Gelukkig, het lijkt alweer weg te gaan,
dat sombere lijkt me te misstaan..
Ik ben eerder positief ingesteld
mocht ik depri zijn, dan wordt ik er in bijgestaan…
Kijk enkele dagen zijn nu voorbijgegaan,
het gedeprimeerde is weer weg gegaan.
Spontaan uit zichzelf verdwenen,
‘t zat blijkbaar even in mij:
veroorzaakt door mijn genen..
K ben blij dak weer mezelf mag wezen
en niets meer heb te vrezen.
Van moedeloosheid of depressiviteit,
of van dat soort gekkigheid.
Gelukkig…. ik ben er blijkbaar weer doorheen!!!!
John