Mijn leven begon op 9 maart 1983
Ik ben geboren op de verjaardag van mijn zus
Ik was dus het cadeautje voor haar
En iedereen vond dat prachtig
Mijn kleutertijd was onbezorgd
Ik had de grootste lol
Maar daarna begon het
En daarvan zit ik nog steeds vol
De ellende begon in groep 3
Voor pesterij bleek ik nogal erg vatbaar
Iedere dag weer
Die tijd was zo ontzettend naar
Als kind onschuldig
Maar het bleef doorgaan
Niemand deed er iets aan
Iedereen liet mij daar als kind alleen staan
Daar sta je dan
Als een jongetje van een jaar of 6
Niemand helpt je
Je zit te huilen midden in de les
In groep 4 kreeg ik ineens blinde darmontsteking
Ik dus naar het ziekenhuis
Lig je in een zaal vol vreemde mensen
Ik voelde me daar dus niet thuis
Gelukkig was ik daar snel weg
Maar niemand was vrolijk toen ik thuis kwam
Mijn oma was gestorven toen ik in het ziekenhuis lag
Dat nieuws kwam aan als een kaakram
Ondertussen gingen de pesterijen gewoon door
Pas toen ik er 1 helemaal lens sloeg hield het op
Maar ja, wie was er toen weer de lul...
Tja, nu kreeg ik ineens van de leraren op mijn kop
Die hadden nooit een poot uitgestoken
Ze zagen wel dat ik gepest werd, maar deden er niks aan
Ze dronken hun koffie en liepen verder
Draaiden zich om en gingen ergens anders staan
En nu kreeg ik op mijn lazer
Hypocriet of zie ik dat verkeerd
Neem het recht maar in eigen hand
Dat is wat ik dus heb geleerd
Afijn... Groep 8 was wel leuk
Musical gehad en niet meer gepest
Eindelijk deden mensen een beetje normaal tegen me
Niet alleen vrienden, maar ook de rest
Toen kwam de brugklas
Ik was gelukkig al behoorlijk groot
Dus ik werd niet voor brugkoter gepest
Aleen was ik bang voor gepest als de dood
Gelukkig viel het best mee
Op een paar incidentele opmerkingen tussendoor
Maar dat viel best mee
Daar kon ik best mee leven hoor
En toen ging het goed mis...
Vanaf dat moment ging alles fout
Die periode zal ik nooit vergeten
Het voelt nog steeds heel koud
Mijn oma ging dood aan kanker
Ze lag al lang op een ziektebed
Vanaf dat moment ging het bergafwaarts met me
Toen was het over met de pret
Een jaar later volgde mijn opa
Aan een hersenbloeding gestorven
Hij was al zo negatief ingesteld
Zonder oma was hij gewoon bedorfen
3 maanden daarna ging mijn andere opa dood
Opa was dan al wel oud
81 jaar
Maar wel een man van goud
Aan hem heb ik hele goede herinneringen
Hij was gek op mijn zus en mij
Als we niet vrolijk waren
Dan gingen we bij opa langs en die maakte ons wel blij
De periode daarna is een stuk waziger
Het zusje van een vriendin van mij is ook dood gegaan
En mijn kleine neefje van 1,5
Zoveel ellende, dat kan dus bestaan...
We waren toen op vakantie in Frankrijk
De terugkomst was al voorbereidt met rampspoed
Een vriend van mijn ouders uit Frankrijk was doodgegaan
Het ging zo echt niet goed
Mijn ouders in de herfstvakantie daar natuurlijk heen
Maar zoals te voorspellen valt, gebeurde er weer iets
Mijn hond kreeg een hersenbloeding en stierf in mijn armen
Het gebeurde plotseling... uit het niets
Toen raakte ik verknipt
Ik werd gek van mezelf en iedereen
Ik had alles veroorzaakt
Iedereen ging dood om me heen
Uiteindelijk ging het zo slecht met me
Ik heb toen talloze keren geprobeert er een einde aan te maken
Maar iedere keer als ik net bezig was
Begon er wel weer wat te staken
Mijn geweten speelde dan op
En gevoelens hielden me tegen
Maar mijn beleveniswereld was zwart
En het stopte niet met de regen...
Ik zette door en vond andere middelen
Slaappillen bleken ook goed te werken
Mijn geluk, moeder had reuma
Dus we hadden hele sterke
Maar zelfs daar kon ik tegen
Ik lag dan 3 dagen strontziek op bed
Maar ik bleef leven
En voor mij drukte dat de pret
Ik wilde gewoon dood, maar het lukte maar niet
Het heeft een paar keer weinig gescheeld
Maar doodgaan deed ik niet
Altijd kwam ik weer terug in beeld
Toen kreeg ik mijn eerste vriendin
Na 3 maanden was het al weer uit
Maar voor mij betekende het ontzettend veel
Voor haar geen ene fluit
6 maanden op haar gewacht
Gehoopt dat ze terug zou komen
Ze kwam welliswaar ook terug
Maar dat was alleen in mijn dromen
Toen hoorde ik van haar dat ze al 6 maanden een nieuwe vriend had
Ik was dus ingeruild voor een "beter exemplaar"
Toen ging ik helemaal kapot
Ik voelde me zo ontzettend gaar
Die avond ben ik uit geweest
Ik heb me helemaal klem gezopen
Hoe ik thuis ben gekomen, weet ik niet
Maar de volgende ochtend voelde ik me bedropen
Vlak daarna leerde ik Susan kennen
Ik leerde haar kennen op de chat
Nog geen 1 maand later
Toen zat ik samen met Susan op bed
Ze betekende gelijk ontzettend veel voor me
Het klikte ontzettend goed tussen ons
Ze is zo ontzettend lief
Ze heeft echt een karakter van dons
Wij kregen dus met elkaar
Dat was wel moeilijk in het begin met de afstand
Maar later bleek dat wel wat mee te vallen
En daardoor kregen we ook een speciale band
Ik heb haar zo goed als mogelijk geholpen met haar problemen
En het gaat nu aardig goed met Susan
Soms iets minder en dan probeer ik haar te helpen
Zo goed mogelijk als ik kan
Maar toen moest ze op vakantie
Voor 2,5 week weg
2,5 week zonder Susan
Dat was echte pech
Maar het leven had nog een verrassing voor me in petto
Op 14 juli 2001 kreeg ik een ongeluk
Ik bracht een collega naar huis
Van haar dood ben ik stuk
Ik stuurde, dus ik had verantwoordelijkheid
We slipten en raakten over de kop in de sloot
Ik kwam er ter nauwer nood aan uit
Maar zij moest het bekopen met de dood
Vandaag 7 maanden met Susan
Ze betekent alles voor me
Maar 1 vraag rest me nog steeds
Wat heeft het leven nog meer in petto voor me...