Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
muurtje om me heen
ik zou willen huilen
ik zou willen schreeuwen
zou het liefste even gaan
of even kunnen stoppen met bestaan
alles is zo tegenstrijdig
alles weegt zo zwaar
niemand die mij vertrouwd
en waarschijnlijk niemand die echt van me houd
niemand met wie ik praten kan
niemand die echt weet wie ik ben
niemand om te vertrouwen
zou zo graag ergens op willen bouwen
alles is zo zwart en donker
en iedere keer als het beter lijkt
komt er weer domme pech
en vervolgens zak ik nog verder in mijn putje weg
veilig en wel omringt door mijn muurtje
dit keer laat ik niemand meer toe
laat hem niet meer afbreken
laat hem dit keer staan als een veilige deken
iedere keer laat ik hem in vertrouwen afbreken
en iedere keer word ik weer beschaamd
dan moet ik weer hoger bouwen
en weer in mijn putje zitten rouwen
even verdwijnen voor niemand thuis
even oplossen van deze wereld
zodat ik tot rust kan komen
maarja dat kan alleen in mijn dromen
Reacties op dit gedicht
floreo vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
floreo
Gecontroleerd door:
Sheena
Gepubliceerd op:
22 september 2005
Thema's:
[Eenzaamheid]
[Verdriet]
[Teleurstelling]