Het vuur in ons.
Liefdevol keek jij naar mij
En ik klom in jouw ogen,
We voelden hetzelfde, allebei,
Daar stonden wij dan, ingetogen,
Genietend van ons samenzijn
Waar hartstocht toen ontbrandde
Met de geur van de jasmijn
En wij in bed belandden.
Los van de wereld om ons heen
Het vuur moest brandend blijven
De lichamen smolten ineen,
De hitte voelend aan de lijve.
Het dekbed niet meer van node
Werd snel opzij geschoven.
Plotseling voelde ik je pagode,
Het vuur niet meer te doven.
Daarna kwamen wij tot rust
Nog tongstrelend, teder, zacht,
Langzaam werd het vuur geblust
Durend, tot diep in de nacht.
28-9-2005
Marjolein.: | Woensdag, september 28, 2005 16:28 |
Voornamelijk de titel sprak mij aan. Al is het gedicht ook niet slecht. Liefs, Marjo. |
|
Niniki: | Woensdag, september 28, 2005 16:23 |
Phoe..........wauw.......een toppertje hoor! knuffie Nini |
|
Lia : | Woensdag, september 28, 2005 16:21 |
mmmmmmmmh heeeeeeeeerlijk dicht... ik heb er van genoten..dank u meneer Han... knuf, Lia |
|