10 jaar oud, mn moeder haalde me niet op van schoolkamp
Ik was heel kwaad, maar toen hoorde ik waarom
Je pap ligt in het ziekenhuis, en het gaat erg slecht
Ik vroeg me af, kan dit nou echt?
Een half uur later was ik bij hem,
Niemand die vroeg hoe het was geweest
Voor de ernst, had ik heel erg gevreest
Ziek lag ie daar, kon niet lopen of staan
We waren allen bang, dat hij die avond al zou gaan
Met tranen verliet ik hem en hij ging zn operatie tegemoet
Hij overleefde hem, en bleef strijden
Elke avond huilde ik mezelf in slaap
Het deed me pijn dat het telkens zoveel met met doet
Toen kwam het goede bericht, de kanker is verdwenen
We vierden het met volle teugen, iedereen kwam op bezoek
Tot een half jaar erna, hoorde ik; je vader heeft weer kanker
En dit keer weten we niet of we het nog kunnen genezen
Hiervoor was ik telkens al zo gaan vrezen
De nachtmerrie kwam weer terug in mijn leven
12 jaar was ik ondertussen, en hij moest met spoed naar een groter ziekenhuis
Moest daar 2 maanden liggen, een hel voor ons allemaal
Omdat we allemaal wisten, dit is het einde van het verhaal
We keken toe hoe hij steeds meer afzwakten,
Totdat hij uiteindelijk niet meer kon,
Maar toen toch hoorden we het bericht
Dat hij zijn kanker weer overwon
2 keer ontsnapt aan de dood,
En nu heeft ie het weer gekregen
Dit hele verhaal doet me nog steeds zoveel verdriet
Maar niemand die het echt aan me ziet
Hoe vaak ik er ook aan denk, of over schrijf
Ik denk dat dit grote verdriet altijd in me blijft
Ben de enige in huis, die er nog steeds midden in leeft
Terwijl de rest het allang verwerkt heeft
Nu ben ik bang dat alles weer fout zal gaan
Hij is ongenezelijk verklaard,
En nu begint de nachtmerrie weer van voor af aan..
Just me16: | Zondag, oktober 02, 2005 13:14 |
Lieve meid, Ik was echt even stil bij dit gedicht zeg, hun zullen het denk ik ook nog niet helemaal verwerkt hebben hoor, maar ze laten het net als jij niet merken, ook al zie ik het altijd aan je gezicht.. Ik zie het in je ogen, meisje zoveel verdriet.. :( Ik ben er wel voor je hoor, je mag me altijd mailen.. Praat er veel over meisiej.. heel veel sterkte.. & Geef super veel om je meis, vergeet dat niet aub (}) Liefs, xxx mij |
|
denise-15: | Zaterdag, oktober 01, 2005 22:10 |
ik wens je egt heel veel sterkte en hoop da je er overheen komt op je verdriet xxxD-niesje |
|
Roo$je: | Zaterdag, oktober 01, 2005 17:18 |
*stilte* prachtig maar heel triest gedicht! mooi neergezet! het is moeilijk om door zo'n periode te komen, en ik denk wel dat het normaal is dat je daar altijd mee bezig bent! de 1 heeft het makkelijkelijker om dingen te verwerken dan de ander! Neem de tijd, ook al duurt die lang, maar neem ze! Schrijven zal je helpen om dit te verwerken! Vergeten doe je waarschijnlijk nooit, maar ik hoop dat je het wel een plaatsje kan geven! Sterkte meid, je ben een heel moedige meid! Liefs, |
|
adnerb: | Zaterdag, oktober 01, 2005 14:03 |
*stil* prachtig gedicht en ik wens je heel veel sterkte toe! dikke kus brenda | |
~black angel~: | Zaterdag, oktober 01, 2005 11:33 |
sterkte, ik heb je gemaild, hoop dat je er iets aan hebt. warme knuff en liefs, |
|
(*)flapdoos(*): | Zaterdag, oktober 01, 2005 11:05 |
hee,, heel veel sterkte in deze moeilijke tijd..!! je kan me altijd mailen!! dikke kuss |
|
L.Bert: | Zaterdag, oktober 01, 2005 10:56 |
Wat een triestigheid. Wat een kracht zul je nodig hebben. Wat een krachtige man is jouw vader. Probeer met hem te huilen of juist niet als hem dat sterkt. Wat een zware last rust er op jouw schouders. | |
vlokje: | Zaterdag, oktober 01, 2005 10:53 |
Vreselijk zo'n lijdensweg, heel veel sterkte gewenst, liefs sylvia |
|
Auteur: Smoothly | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 01 oktober 2005 | ||
Thema's: |