Mijn gevoel...
Héél de dag dwaal je door m’n hoofd,
je warmte, je woorden, je lichaam en je lach,
M’n geest is aangenaam verdoofd,
sinds het laatste moment dat ik je zag.
Wat ik voel voor jou is met geen woord uit te leggen,
zoals m’n lichaam reageert op jou geur,
en mijn stem op jou woorden als ik je iets probeer te zeggen.
Alleen jij weet niet wat ik bedoel,
je hebt geen idee van wat je met me moet,
Ik wil alleen een verklaring geven van mijn gevoel,
en jij....jij wil niet inzien wat jou gezelschap met mij doet.
Ja, je wil weleens bij me zijn en me knuffelen en kussen,
maar waarom kun je dit niet voor altijd willen,
in plaats van mijn gevoel met woorden te sussen?
‘Lieverd, waarom wil jij meer, we hebben het goed zo” is wat jij zegt,
en weer ben ik radeloos...en denk ik;
had ik m’n gevoel maar nooit aan jou uitgelegd.
Ik heb nog nooit zoveel om iemand gegeven,
dat is een feit wat zeker is.
Maar als het zo moet wil ik niet eens meer leven,
ik kan het gewoon weg niet...omdat ik je dan voor eeuwig mis!