Het mes op mijn pols, toch een twijfel
Zou ik het wel doen, ik heb het beloofd
Ik wil haar niet alleen laten, maar de pijn
De pijn snijdt nog dieper dan dit mes
Haar gezicht springt in mijn hoofd
De woorden die ze zei, de laatste keer
‘Laat me niet alleen, ik kan niet zonder jou’
Ik kijk naar de littekens die mijn pols volzetten
Wat maakt het uit, het is er maar 1tje meer
Maar toch doe ik het niet, het gaan er meer zijn
Het zijn haar woorden die me beletten
En de bezorgdheid van het meisje van m’n klas
Chelsea, lief meisje, aangenaam en mooi ook
Waarom ze zo graag wilt helpen.. weet ik niet
Zij kent me niet, dat wil ik zo houden
Ze is nu nog lief en vriendelijk tegen mij
Als ze mij zou kennen.. ze zou tegen me keren
Me gaan haten, net als de vrouw waar ik van kom
Ik wil mijn pijn eindigen, weg zijn van deze wereld
Maar ik wil de oorzaak niet zijn van hun verdriet
Stephanie.. verdomme wat zie ik haar graag
Zij mij ook, ik weet niet wat ze in me ziet
Wat moet ik nu doen, wat te kiezen
Een leven tegemoet met haar in mijn leven
Of het nu eindigen, verlost van de pijn maar
Weg zijn van Chels, maar het ergste..
Weg zijn van haar..