Toekomstig lot
Waar het bestaan zich zou moeten herpakken
is de wereld bijna aan het einde van de reis
met afgenomen hoop en toegenomen angst
de aarde staat op punt van exploderen
gesteende werkelijkheid des oordeels.
Waar de zonneschijn mij niet meer verwarmt
maar me nu steenkoud achter weet te laten
voel ik het heelal langzaam uiteenspatten
de brokstukken geven pijnlijke wonden
die niemand meer schijnt te kunnen helen.
Waar ik mij spiritueel voorbereid
op een enkele reis richting nergens
zie ik een aanéénschakeling van beelden
waarin mijn betraande ogen spotten
hoe de wereld is gedoemd te mislukken.
- ik sterf door mijn toekomstig lot -
moongirl1982: | Zaterdag, oktober 15, 2005 10:05 |
een dieprakend gedicht.als we niets veranderen zal de wereld te ondergaan en zal de mensheid uitsterven, groet moongirl1982 |
|
Laura Luijkx: | Donderdag, oktober 13, 2005 18:41 |
Geen fictie? :( is niet zo mooi, Gerjan! Het is prachtig mooi geschreven, maar houd je koppie omhoog he! het leven heeft heel veel moois te bieden! Was fijn je weer gesproken te hebben :) Liefs, |
|
Klaes: | Donderdag, oktober 13, 2005 10:27 |
intens/rakend/mooi Groet/Klaes |
|
dol_fijn: | Donderdag, oktober 13, 2005 10:26 |
mooi verwoord knuffels veel liefs Dol_fijn |
|
Fri..: | Donderdag, oktober 13, 2005 09:47 |
Volgens mij heb jij je woorden gevonden ;-) heel erg goed geschreven, liefs,Fri |
|