Verloren liefde
Ik ben je stem vergeten, ookal spreek je dagelijks tot mij
waar varens bloeien, maar bedolven zijn
sneeuwvlokjes naar beneden dwarrelen, en een of enkele
doen vallen op die bladeren die staan, en
opgewekt in schoonheid ten onder lijken te gaan
Ik weet niets meer van jou aanraking
waarnaar ik zo verlang – als zachte zomerbries-
druppels regen nu spatten op ’t gezicht
die koud mijn lippen doen bevriezen
verlangend naar de zachtheid van de jouwe
Ik weet alleen nog van herinnering
dat optrekt als een mist en mij verblind
in eenzaamheid verdrinkt, wanneer ik zie
de leegte van het wonderschoon gebaar
in ernst gelegen rust met mijn gedachten
MizzTeaQ: | Vrijdag, oktober 14, 2005 15:53 |
Mooi! Liefs , |
|
Marjolein.: | Vrijdag, oktober 14, 2005 14:07 |
Droevig.. toch mooi. Liefs, knuf, Marjo. |
|