Achter jouw harde buitenkant
Schuilt een diep donker gat
En soms ben je ineens heel vrolijk
Manisch depressief noemen ze dat
Hoe het is om je zo te voelen
Nee dat begrijp ik niet
Want achter jouw harde buitenkant
Schuilt ook een hoop verdriet
Verdriet om mensen
Die zeggen er voor je te zijn
En als je ze dan nodig hebt
Je afvraagt, waar ze zijn
Zelfs je eigen ouders
Van hen zie je alleen hun rug
Terwijl je ze juist zo hard nodig hebt
Komen ze echt niet terug
Jij denkt dat er niemand overblijft
Die (in jouw woorden) om een idioot geeft
Maar als je je nou eens omdraait
Zal ik me eens aan je voorstellen
Netjes, Heel beleefd
#
Lieverd, je staat er niet alleen voor!
Ondanks dat ik niet begrijp hoe je je voelt, wil ik er wel voor je zijn!