op twee jaar tijd is al heel wat veranderd
je beeltenis die licht voor het raam scheen
verduistert met elke nacht een tikkeltje meer
ik vergeet ook al af en toe de pijn
die je ogen spraken in je ontkennende blik
want zo erg was het nu ook wel weer niet
je woorden waren slechts etsen op papier
voor jou, van een artiest de naam niet waard
maar je melodieën blijven spoken
en verklaren nog steeds niet waarom
je een mes in je hart plantte
in de kiem van het ongeluk
hoewel we allen het vermoeden broedden
en jij niet in het minst
ik wens je alle liefde, vrede en rust toe, waar je ook bent