Ok, maar nu wil ik het toch echt even weten.
Op zoek naar een oplossing,
en kijken waar al die tijd de problemen hebben gezeten.
Want ik heb het best goed,
en er valt weinig te klagen.
Waarom mis ik dan iets.
Waarom nog steeds al die vragen.
Dat het gras bij de buren groener is, is een feit.
Maar ik woon één hoog,
dus kan daar m'n ei ook al niet kwijt.
Elke dag geconfronteerd worden met beter,
dat is wat het hem doet.
En ik gun een ander al het geluk.
Maar ze komen mij niet zo vaak tegemoet.
Maar je heb een eigen huis, en je bent gezond.
Dus wat loop je nou te zeiken,
houd gewoon je mond.
En ik weet dat allemaal,
heb het al zovaak tegen mezelf gezegd.
Dit geluk daar wen je aan, het lijkt niet meer echt.
Het is de gewoonte die het verpest.
Dus houd ik me kop maar boven water.
Kan niet meer doen dan m'n best.
En nou heb ik met en ander verder weinig te maken.
Trek het mij niet zo heel veel aan.
Maar ik schreeuw het van de daken.
Er komt een tijd, dan kan ik de hele wereld aan.