de dag was jong
ongeboren
toch ouder dan de jaren
alle voorheen
was ik er één voor allen
of andersom, dan klopte het
zachter, harder
zonder verschil
het gaat immers niet om het einde
maar om de reis
hoe ironisch dan, dat elke grens
verder ligt, dat alles sneller gaat
dat het begin, meer het einde was
dan wat we dachten, hoopten misschien
zou ik dan treuren, zou jij treuren
wanneer er halverwege nu en nooit
van het hier naar daar, en ertussen
iemand terug wil, of verder
uit wil stappen, gewoon, zomaar
stilstaan, maar dan echt, niet willen vergeten
maar vergeten willen worden
GLMB: | Donderdag, november 24, 2005 09:54 |
Deze doet je denken... Mooi hoor, knap geschreven. Liefs, GLMB |
|
FakexRomance: | Zondag, november 20, 2005 22:08 |
Hmm . Nadenker . | |
Mathilde: | Zondag, november 20, 2005 21:26 |
deze rolt ver naar binnen... geheel in de roos! liefs, mathilde |
|
chocaatje: | Zondag, november 20, 2005 20:57 |
Weer prachtig. Alleen sommige vergeet je gewoon nooit. Super geschreven vandaag.liefs mieke |
|
Hans Winter: | Zondag, november 20, 2005 11:44 |
ik zou niet hoeven blijven, wilde wel kwijt zijn, met al het bezeerde verdwijnen, dus nam ik afstand, kwam stil te staan, keerde mij zelfs om, zag haar daar in twijfel gaan, en keerde weer en weer en wist niet of ik haar te laten had, en bad o heer en bad haar, opdat zij meer en meer vergat. hans |
|
Auteur: milamber | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 20 november 2005 | ||
Thema's: |