Barst maar,
ik zie het niet meer zitten.
het word tijd dat deze "ik" verdwijnt,
en dat ik met mezelf in het reine kom.
Ik geef eerlijk toe,
ik kan het niet alleen,
moeilijk om in te zien
maar mijn hart is te moe.
ik denk dingen die niet mogen,
ik voel dingen die niet zijn.
standaard excuus, maar voel me nog bedrogen
ik geef eerlijk toe,
ik kan het niet alleen.
dubbele gevoelens, dat is wat er speelt,
ik wil, maar durf het niet.
mijn hoofd dat 2 gedachtes deelt.
Barst maar,
ik zie het niet meer zitten.
het word tijd dat deze "ik" verdwijnt,
en dat ik met mezelf in het reine kom.
toch ben ik blij,
blij met mij.
want ik ben ik,
zo ben ik geboren en zo zal ik ook weer gaan.
maar gelukkig ben ik niet,
"het is het leven" zeggen ze.
veel geluk en vaak verdriet,
maar toch voel ik het geluk niet.
soms zou ik zo graag iemand anders zijn,
even maar, heel even.
alleen om te weten hoe het is om echt te leven.
Barst maar,
ik zie het niet meer zitten.
het word tijd dat deze "ik" verdwijnt,
en dat ik met mezelf in het reine kom.
mijn hoofd loopt over met emoties,
ik weet het allemaal niet meer.
volg ik mijn hart dan is mijn hoofd dat ik verlies,
volg ik mijn hoofd dan zet mijn hart het op een rennen.
nergens kan ik mezelf zijn,
hoe kan ik dan gevoelens verkennen?
ik moet positiever de wereld inkijken krijg ik te horen,
Helemaal waar! maar... hoe?
ik weet, het zit diep tussen mijn oren, mijn verstand ben ik verloren.
mensen zeggen "je bent best een leuke meid"
maarjah, ik ben ik... en ik geloof dat niet!
mijn hoofd en hart spelen een lange strijd,
en ondertussen kruip ik in me schulp, dat je dat niet ziet...
iets in me zegt.. kop op, je kan het, vecht ervoor.
ik geef eerlijk toe.... ik kan het niet alleen....