Tranen vermengen zich met druppels,
Schreeuwend kijkt ze naar de hemel.
Naar de ster die zo straalt,
Zoals zij ooit straalde.
De lichtjes zijn uit haar ogen,
Tijdelijk maar misschien voorgoed.
Het liefst wil ze 2 armen om haar heen,
Een lieve stem fluisterend in haar oor.
Maar dat is voorbij,
En komt nooit meer terug.
Het licht van de ster wordt zwakker.
Ooit zal ie ze weer gaan schijnen,
Net als de lichtjes in haar ogen.
Dat is een kwestie van tijd.
Heb geduld lieve schat.