Waarom hebben sommige mensen een hekel aan dit leven,
we leven in een rijkdom en alles word je gegeven,
we leven niet in armoede en oorlog,
en er zijn hier geen ernstige ziekstes toch?
Dus waarom zijn er mensen die ongelukkig zijn,
die leven in een wereld van verdriet en pijn,
wat gaat er dan toch in iemands hoofd om,
wij normale gezonde mensen vinden zoiets stom.
We proberen het te snappen,
en ondertussen proberen ze van het leven te ontsnappen,
doen hunzelf pijn omdat de stemmen dat zeggen,
het zit in hun hoofd en het valt niet uit te leggen.
Op een bepaald moment leg je je er bij neer,
je verliesd diegene en dat doet verdomd zeer,
ze zijn er nog wel maar ze zijn anders,
het zijn er blijven mensen maar zijn nu meer tegenstanders.
Door dat je het allemaal ziet gebeuren,
word je er in meegezogen en blijf je er om treuren,
snijden, zelfmoordpogingen en een negatief zelfbeeld,
dat blijft in je gedachten en zorgt dat je je niet verveeld.
Maar er komt een moment dat je niets meer kan doen,
je bent geen troost en er niets wat je kan voldoen.