Het onvoorwaardelijke houden van is uit den boze
voor het oog van de nacht dat naar me staart
en het is alsof ik handen kan pakken die me leiden
maar me weer loslaten aan het einde van de straat.
De machtstrijd is niet over zodra het licht uit gaat
want mijn voetstappen blijven achter me steken
zoals de zwarte gaten in mijn denken me uitputten
en gedachten als een razende dominee preken.
En daar sta ik dan en ik steek maar een sigaret op
zodat de storm in mijn hoofd kan bedaren voor even
en ik strek mijn handen uit om meegesleurd te worden
want het is zo fucking veel te kort, dit leven.
Ik zou me kunnen omdraaien, ik zou… van alles
als ik maar wist of het goed zou zijn, of niet
halve waarheden wil ik nooit meer horen, van niemand
dus blijf ik staan met armen opengespreid
totdat iemand me eindelijk ziet.
chocaatje: | Donderdag, december 01, 2005 17:17 |
erg mooi, gewoon prachtig.Liefs mieke | |
Elze: | Donderdag, december 01, 2005 11:36 |
prachtig gedicht zeer goed neergezet laifs,elze |
|
soulsister: | Donderdag, december 01, 2005 10:41 |
prachtig dit liefs |
|
Artifex: | Donderdag, december 01, 2005 06:40 |
Prachtig geschreven. Mensen maken hun eigen waarheid... Liefs, Artifex. |
|
L.Bert: | Donderdag, december 01, 2005 00:24 |
En heel goed gedicht en je wordt gezien en gelezen! | |
Auteur: Chispa | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 01 december 2005 | ||
Thema's: |