Woorden laten tranen spreken
Zielloos dwaal je door de leegte
Van uitgehuilde pijn
Ben je bang om begrepen te worden
Ben je bang om alleen te zijn
Maar laat die pijn maar spreken
Breng liefde in je hart
Geloof in de kracht van eigen zinnen
Kijk je niet blind op het vertrouwde zwart
Gooi je ziel maar naar buiten
Waar het de wereld bestralen zal
Spring midden in de vreugdebloemen
Neem een duik in de levenswaterval
Laat vertrouwen maar bloeien
Als het stille verdriet vertelt
Want woorden laten tranen spreken
Als je hart zich openstelt
Reacties op dit gedicht
| moongirl1982: | Donderdag, december 22, 2005 17:25 |
| ik vind het een mooi gedicht hoe je dit verwoord, groet moongirl1982 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mysticelfje |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 21 december 2005 | ||
| Thema's: | ||