Soms heb ik een gevoel dat het allemaal aan mij ligt
Dat iedereen tegen mij babbelt gewoon als plicht
Dat niemand wil weten hoe het met me gaat
En dat het hen allemaal koud laat.
Dat ik alleen ben ,
en een hele weg afren?.
Dat niemand mij graag heeft
Dat niemand mij mijn fouten vergeeft.
Precies of mijn wereld stort in elkaar
En dat is voor jullie niet merkbaar.
Dat het leven zonder mij
Een leven is van genieten en iedereen is dan blij
Ik ben stiller en misschien wat anders
En geef ik sneller uitbranders.
Maar dat is omdat ik men gevoelens niet wil uiten
Ik wil niemand er mee beslasten dus hou ik jullie hierbuiten.
Je zal nooit weten wat ik echt bedoel
Wat ik nu echt voel?
Dat kan ik je moeilijk vertellen
Maar misschien kun je het vaststellen.
Dat ik je lach, je babbels, je vriendschap mis.
Maar misschien mis ik de mensenkennis