Er is een lege ruimte om mij heen:
een lege, saaie ruimte,
waar 'k geen raad in weet.
Te kaal,
te leeg,
waar ik mij walgend in beweeg
vol grote gapende verveling.
Ik zie er lusteloos
en ongemotiveerd
de wijzers van een uurwerk aan.
Er is weer tijd voorbij,
wat uren zijn vergleden naar verleden.
De lege ruimte bleef.
Ik zie mezelf
met trieste ogen
voor een kille spiegel staan.
Auteur: Huub Hoek | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 23 december 2005 | ||
Thema's: |