De ijzige regendruppels uit de donkergrijze
hemel vermengen zich met mijn
hete tranen van geluk
Uitzichtloos kijk ik door mijn
natte wimpers en hoe verder ik tracht
te kijken hoe minder mijn ogen zien
De duisternis wikkelt zich
als een zijden deken om mijn
verstijfde lichaam heen
Laat me zweven en lokt mijn
schaduw bij mij vandaan alsof
die mij nooit heeft vergezeld
Een merkwaardig gevoel
Van liefde omarmt mijn ziel
En trekt mijn geest dieper
deze eindeloze stilte in terwijl
Mijn verlangen gestilt wordt en
iets mij vertelt dat ik, nu, de gelukkigste mens
op aarde moest zijn