Nu ben ik eensklaps helemaal alleen,
terwijl het wemelt van de mensen om me heen.
Die wemelende mensen leven samen,
dag en nacht.
Maar ik,
ik ben alleen,
nu enig lief naar 't gruwelgraf is weg gebracht.
Ik zou wel willen gillen
van verdriet,
maar dat verdrijft toch mijn alleen-zijn niet.
Ik kijk maar vrolijk om mij heen,
en lach,
en doe alsof alleen-zijn
net zoiets is als
een reuze bof.
mimi: | Woensdag, januari 04, 2006 17:13 |
voel me soms net zo..mooi! xx |
|
cest-moi: | Dinsdag, januari 03, 2006 11:22 |
erg mooi!!! sterkte en succes! veel liefs en een knuffel cest-moi |
|
Marilène B.: | Dinsdag, januari 03, 2006 11:16 |
sterkte ermee! uit je gevoelens wel! is belangrijk, daardoor kun je het ook beter verwerken!! liefs Marilène |
|
sunset: | Dinsdag, januari 03, 2006 10:54 |
Droef verlangend rakend neergezet. Liefs en mijn oprecht deelnemende genegenheid, sunset |
|
*jessica*: | Dinsdag, januari 03, 2006 10:30 |
verberg je echte gevoelns niet liefss |
|
Auteur: Huub Hoek | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 03 januari 2006 | ||
Thema's: |