Haar handen waren als fluweel ondanks het stramme.
De ogen vermoeid door de jaren, het lichaam gekrompd
geen weerstand meer te bieden. Door ziekte overmand
wachtend tot de horizon zich opent met zicht op het
beloofde land.
Een flauwe blik, nog teder, vol van liefde voor alles
om haar heen. Wil mij nog van alles vertellen, doch
niet meer te verstaan.
Bij het aanschouwen van dit hoopje mens denk ik,
mam je mag van mij wel gaan.
Haar handen zijn weer als fluweel, vol vertrouwen
ineen gevouwen. Moedig, onbekommerd voor hetgeen
geschiedt.
Zo'n moeder blijf je, je hele leven bij en haar vergeten
doe ik niet.
Henk Banis: | Maandag, januari 09, 2006 12:03 |
Mijn dank voor jullie lieve reactie's. | |
Jannie Hoogendam: | Zondag, januari 08, 2006 23:44 |
Ik vind dit een prachtig beeldend gedicht...gewoon wauwww! liefs jannie |
|
mums: | Zondag, januari 08, 2006 23:36 |
wat een lief warm moedergedicht, liefs mums |
|
switi lobi: | Zondag, januari 08, 2006 23:05 |
Zo lief herinnerend geschreven....liefsliefs, switi lobi | |
Mathilde: | Zondag, januari 08, 2006 22:29 |
heerlijk om zo aan je moeder te kunnen terugdenken! liefs, mathilde |
|
Auteur: Henk Banis | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 08 januari 2006 | ||
Thema's: |