Paps,
Ik verlang zo naar je.
Paps,
Ik moet je laten gaan.
Paps,
Ik zal je nooit vergeten.
Paps,
Kom weer terug bij mij....
Paps,
Het is zo moeilijk, het is zo zwaar.
Het is niet meer vol te houden. Ik wil er uit maar weet niet hoe.
Paps,
Ik mis je armen om me heen. Mijn hoofd op je benen. Ik mis mijn veilige plekje, een onzichtbare bunker waarin ik altijd veilig was.
Paps,
Ik wil me weer veilig voelen, beschermd en geliefd. Ik zie het alleen niet meer gebeuren.
Paps,
Als het kan geef me dan een teken dat ik ooit op mijn pootjes land.