Met een traag verleden,
duurdt de toekomst nog wel even.
Dat ik traag ben van begrip,
daar kwam ik toch al snel achter.
Hoe kan ik nou een leeg gevoel hebben,
met een volle maag.
En deinzen de voetstappen op het plafond-
in tegen elk greintje zwaartekracht dat ik besef.
Ben ik ik op een plek waar ik verdwaald ben,
maar weet dat ik er eerder ben geweest.
En zelfs mij schaduw,
mij niet meer volgt.
En schreeuw ik van de daken,
dat niemand het mag horen.
Auteur: Don Gallo | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 17 januari 2006 | ||
Thema's: |