Ik hou van de woorden die dansen
en zich neervlijen achter gesloten ogen,
als de liefde tot verbeeldingen spreekt
en tranen slechts nog verhalen van pijn
vergeef mij dan het hopen en verlangen.
-Doch, je lippen zwijgen slechts over liefde-
Ik hou van strelende, rakende blikken
die mij traag willen uitkleden en bezitten,
maar als je verlangen niet naar mij is
en handen niet meer willen aanraken
vergeef mij dan dat ik meer wil dan dit.
-Doch, je sluit slechts je ogen bij het zien-
Je hebt mijn hart gestolen en gehad,
mij gebroken, geheeld en laten hopen,
maar ik ben niet langer je toekomst
en vergeet toch de liefde die we kenden;
zij is niet meer, ze is gesmoord en gebroken.
-Doch, vergeef mij dat ik hou van liefde-
Orphan Angel: | Dinsdag, januari 17, 2006 23:24 |
Erg mooi hoe je de zinnen voor je laat spelen door de wijze waarop je je zinsbouw draait. Fraai! Liefs, Orphan Angel |
|
Renate-td-: | Dinsdag, januari 17, 2006 22:31 |
wohw.. deze is schitterend..! succes! liefs, |
|
Green eyes: | Dinsdag, januari 17, 2006 22:26 |
hm, mooi gedicht succes alvast ;-) liefs/knuff |
|
Bengelmans: | Dinsdag, januari 17, 2006 21:41 |
goed lezend dichie mooi verwoord geen standaard maar goed gevonden zinnen very nice ;) ben trots op mijn lieverd :) hou van je! kus en knuffel |
|
kim_zegt**: | Dinsdag, januari 17, 2006 21:36 |
Mooi geschreven, suc6 met de ladder, Kusszz |
|
L.Bert: | Dinsdag, januari 17, 2006 21:07 |
Zo mooi. Mijn oprechte bewondering! | |
Mathilde: | Dinsdag, januari 17, 2006 21:02 |
hoe verdrietig ook, ik vind dit schitterend! liefs, mathilde |
|
Auteur: Monique de Boer | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 17 januari 2006 | ||
Thema's: |