Afkeer had alle recht
niet om te kijken
naar dat
-naar wat?-
dat hoopje daar
dat hoopje misselijke afhankelijkheid?
naar die besluiteloze voetveeg
zich illusies makend
over iets
wat nooit iets zal zijn?
keer op keer
doet ze het weer
Ja, lach maar
verneder me
doe me pijn
ik laat het me toch allemaal
wel weer gebeuren..
*alweer een poosje geleden geschreven*