Daar zaten we dan,bladerend in onze herinneringen.
Veel gevoelens kwamen weer boven.
Je las veel over je vader.
Wat voor goede dingen hij deed,iets wat je niet snel vergeet.
Het kwam allemaal weer terug,de tijd gaat ook zo vlug.
Een eenzame traan rolt over je wang.
Al ik kan doen is een arm om je heen slaan,je troosten.
Ik zwijg,hiervan raak ik stil.
Een knuffel dat is alles wat je wil.
Je lijkt op hem,je gezicht,je karakter,je oren
Dat heb je al heel vaak moeten horen.
Zo opeens kwamen we die herinneringen weer tegen.
En dan is opeens alles nog maar zo kortgeleden.
Het is niet erg,dit is ons verleden.
Foto's opgehangen,van allebei.
In onze eigen fotogalerij.
Onze vaders,beide overleden.
Maar ze horen er nog steeds bij.