Nippend aan zijn kristallen glas
genietend van de kleur en geur
zo uit de volle fles geschonken
deed hem naar het verleden lonken.
Zo was het eens, toen nog getrouwd
gekregen van zijn zoon die slechts
op zijn verjaardag komt was dit nu
vaders loon?
Een volle teug de fles nog lang
niet leeg,een korte schok zijn
flonkerend glas aan scherven.
Zijn kamerdeur op slot
er valt niets meer te erven.