Alleen
Ik voel me soms zo vreselijk alleen
Ik zit er dan even helemaal doorheen
Thuiskomen en mijn verhaal niet kwijt kunnen
Is toch iets dat ik niemand zal gunnen
Ik begin er steeds meer moeite mee te krijgen
Dat zou mijn herstel nog kunnen bedreigen
Ik wil zo graag weer de "oude" zijn
Maar ik ben aan het einde van mijn latijd
Eigenlijk kan ik gewoon niet meer
Ik kom mezelf steeds weer tegen, keer op keer
Toch zou ik me hiertegen moeten verzetten
En er nu nog elke dag op letten
Dat ik het van me af schrijf of praat
Want daar ben ik op dit moment het meeste vij gebaat
Ik wil niet meer gaan zitten kniezen
Maar ik heb af en toe niets te kiezen
Het overkomt me gewoon
De eenzaamheid voert dan de boventoon.