Vermoeide leden sluiten zich even
over brandende ogen, rood gestaard,
terwijl de mond half open spert
om een geeuw vrij te laten.
Slapen kan, wil of wens ik niet,
bang voor het halve bed dat wacht
en ijdele hoop koestert op warmte
dat ijlings mijn hart heeft verlaten.
kimW: | Zaterdag, januari 28, 2006 15:16 |
*legt warme hand op je hart* kusje |
|
Mathilde: | Vrijdag, januari 27, 2006 22:57 |
auw... zoveel pijn doet mijn ogen tranen... xx mathilde |
|
Tika: | Vrijdag, januari 27, 2006 15:52 |
ontzettend droevig neergezet... kus Tika |
|
Oorlam: | Vrijdag, januari 27, 2006 10:23 |
oei ai auw, knuffaai! | |
chocaatje: | Vrijdag, januari 27, 2006 08:54 |
Bedroefd idchie.Dikke knuf dan maar. Maar wel gemeend.Liefs mieke |
|
mamsiemomo: | Vrijdag, januari 27, 2006 08:52 |
Pfff,.... arme jij.. voel met je mee... Liefs en dikke knuf, Mo | |
Mamke: | Vrijdag, januari 27, 2006 06:15 |
Droevig hoopvol verlangend gedicht! Gr. Mamke |
|
switi lobi: | Vrijdag, januari 27, 2006 01:23 |
Auw....de pijn schreeuwt hier af..... Liefsliefs, dikke kus switi lobi |
|
Green eyes: | Vrijdag, januari 27, 2006 00:56 |
Intens droef, doch mooi verwoord. Liefs Greentje x |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 27 januari 2006 | ||
Thema's: |