Enorme afstanden heb ik gelopen
Op blote voeten
Voor altijd gescheiden van elkaar
Hoe had het anders gemoeten
De zachte nerven die ooit
heel lang geleden
Over de zool van mijn voeten liepen
Zijn verdwenen
Verdwenen zijn ze
Samen met de hoop
Om hem weer tegen te komen
Op het pad wat ik beloop
Tuurlijk ik lief wel meer
Maar hem zal ik niet vergeten
Hij die mijn hart met klauwen van ijs
Heeft opengereten
Ik weet nog goed hoe ik die ooit duizend levens had
Wandelede door de kou
Op zoek naar hem
In de hoop dat hij mij liefkozen zou
Ik liep daar met bevroren voeten
Door de sneeuw en over ijs
Ik voelde ooit liefde door mijn aderen
En daarvoor betaal ik nu de prijs
Ik schrok van de kilte in dit liefdeloze oord
En realiseerde dat jij de warmte uit mij had gehaald
En toch ik bleef je zoeken
Ook al had onze liefde gefaald
Gehuild rivieren van tranen heb ik gehuild
Maar dat maakt geen verschil
Het verdriet blijft in me zitten
Mijn hart is te kil
Maar je moet wel verder
En nu, nu is het over
Ik had het kunnen weten
Ik moest er wel aan geloven
Want jij die ook zo dicht bij mij stond
Was nergens te vinden
En juiste onbekende
Wilden zich nu aan mij binden
Ik heb je gewaarschuwd
Jou zoveel kansen gegeven
Maar jij hield mij voor lief
Vondt egoïsme een zegen
Ik wou jou nog een ding vragen
Waarom heb je nu spijt?
Ik heb niks gemerkt hoor
Van jou liefde al die tijd...........
I have always wondered
What it would be like
To be truly loved without sorrow
Without a deadly spike