De sneeuw verwarmt de kilte
die brandend leegte verslindt
als harten enkel nog scherven;
breekbare kristallen tranen
doordrenkt met zoute wonden.
De zee droogt de stromingen
die wangen warm laten gloeien
als waarheid enkel nog breekt;
fluwelen geschreven woorden
doordrenkt met pijn en leugens.
Jij, mijn natuur en levensweg
verdwaald in mijn doolhoven
als je mijn ogen tranen breekt;
smorende, gebroken blikken
doordrenkt van jouw stormen.
*Bedankt voor het uitstellen van de instuurdag!!*
Sifra.K: | Woensdag, februari 01, 2006 19:44 |
Mooi. Graag gelezen Liefs, Sifra |
|
Marilène B.: | Woensdag, februari 01, 2006 19:01 |
heel knap geschreven!! heb 'k echt bewondering voor!! liefs Marilène |
|
Bengelmans: | Woensdag, februari 01, 2006 18:01 |
hey lieverd, het was het wachten waard ;) graag gelezen deze mooie woorden succes! hou van je! kus en knuffel |
|
Auteur: Monique de Boer | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 01 februari 2006 | ||
Thema's: |