89 jaren, meestal ging het goed..
Wel een hartaanval en het ziekenhuis met spoed.
U kwam er weer bovenop, U was een taaie vrouw.
Met een eigen mening, die wist wat ze wou.
89 jaren, eens moet het fout gaan..
Opeens het eind van Uw bestaan..
Uw lichaam wou nietmeer, het was op..
Het weigerde verder te leven, het riep stop.
89 jaren heeft U lief en leed meegemaakt..
En ook het nodige afgekraakt.
“Mag ik de kaas even vasthouden?”, zal ik nooit vergeten..
En als we bij Café Wien gingen eten.
89 jaren, veel te vroeg Uw man verloren,
vele kleinkinderen geboren..
Wat U nog moet weten:
Niemand zal U ooit vergeten.
Sofietje Dekker, Oma Tromp,
Rust in vrede