Haar hart scheurde zich in stukken,
Vlogen zomaar weg,
Haar ogen vol water,
Tranen van dore pech.
Eenzaam in de haven van vergeten,
Kijkt ze naar de zee,
Wilt niks meer van die jongen weten,
Of de herinneringen van hun twee.
De zon gaat langzaam onder,
Al weer een dag voorbij,
Het begon te regenen met wat gedonder,
Komt het nog allemaal goed voor mij?
Haar haren zweven als touwen in de wind,
Wilde dat het nooit was gebeurd,
Was ik maar weer een kind,
Dan had ik nooit over dit getreurd.
Auteur: Fantasy | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 03 februari 2006 | ||
Thema's: |