Bos van liefde
De mist klaart langzaam op
Maar toch is het nog koud.
In de verte hoor ik een specht,
Die zit te tikken op het hout.
De zon laat zich nu even zien,
De stralen dringen door tot op het mos.
Even sta ik stil en kijk ik rond,
Alleen in dit mooie grote bos.
Het bos van waanzin
Zoals alleen ik het weet.
Dit prachtig mooie bos,
Dit bos dat liefde heet.
Auteur: Hein Brocks | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 07 februari 2006 | ||
Thema's: |