Ik wordt nog een keer helemaal knetter,
ik was laat, reed me hlemaal te pletter.
ik kwam thuis, kreeg ruzie met men moeder.
ik schold haar uit, zij mij, ik voelde me echt een loeder.
ik kon niet tegen haar op,
kreeg gigantisch op men kop.
Ik doe men best om op tijd thuis te komen.
Zodat ik naar het gala kan, het feest van men dromen.
Waarom is iedereen zo hard voor mij.
Was ik nou maar een beetje meer vrij.
Mijn tranen stromen af en aan.
Mijn leven stelt nioks meer voor, tis helemaal naar de maan.
Is er dan niemand die van mij houdt?
Mijn leven, één zwart gat, kil en koud.
Er is er maar 1 die mij liefde kan schenken.
Ja,die ene jongen, wat moeten ze er thuis wel niet van denken?
Zo'n goede jongen, maar een andere huidskleur, daarom willen ze hem niet.
Ze begrijpen het niet eens, dat doet me pijn en verdriet.
Soms denk ik : waarom ben ik eigenlijk geboren?
Wat moet ik doen om bij mijn famillie te horen?
Alles maar slikken en pikken wat ze me zeggen?
Zonder 1 kans te krijgen om alles uit te leggen.
Zomaar denken dat ik aan de drugs ben.
Toen ze me dat zeiden, dacht ik dat ik dood zou gaan van de pijn.
Nooi tgedacht dat ze zoiets afschuwelijks van mij zouden denken!!!