** Je hoeft niet langer meer te vechten **
Ga nu maar, het is goed geweest..
Je bent op en dat weet ik, maar nu ik je los moet laten blijft moeilijk, je was er altijd voor me.
En dat alles is zo over, alsof het nooit bestaan heeft
Het valt niet te begrijpen, je wordt nu van me afgenomen..
Samen zoveel gedeeld,en moeten huilen..
waarom nou, waarom nou jij.. waarom moet je, en mag je niet langer bij me zijn.
Je weet toch dat ik je nodig, dat ik niet zonder je kan..
Ik weet het allemaal niet, ik voel me zo leeg..
Waarom kon ik niet gewoon met je mee?
Dan had ik geen pijn meer..
Niemand zal het ooit begrijpen, hoeveel pijn en verdriet ik om jou heb..
Het is allemaal niet eerlijk, net iemand waar ik van hou, moet weer weg..
Mijn leven staat op z'n kop, nergens meer zeker..
Wat ik nou nog wil, en hier heb te zoeken, jij was de degene die me moed gaf, als ik de strijd weer had opgegeven..
Wie gaat dat nu doen?
Niemand zal jou kunnen vervangen..
Niemand zal mij meer zien huilen, je zei altijd maar je moet door, maar waarom doe je dat zelf niet..
Je geeft nu toch ook op, en ik mocht dat niet van je..
Ik moest maar blijven, voor een beter leven..
Waarom moest die klote kanker je kapot maken?
Waarom,waarom,waarom,waarom,waarom....
Dat blijf ik me maar afvragen...
Op die vraag zal ik ook nooit een antwoord krijgen