Diep onder mijn dekens gedoken
Mijn hart helemaal gebroken
Gebroken van het verdriet
Dat mijn verleden me na liet
Ik sla met mijn vuist op het bed
Wat oneerlijk is dit zeg!
Sneller wordt mijn ademhaling
Omdat ik me de rust verdwing
De woede loopt in mij te koken
Dat walt echt niet meer te doven
Komt het ooit nog goed?
Ik weet niet hoelang de tijd daar over doet
Ik zit nog steeds alleen met mijn verdriet
En ik nog steeds alles slecht in zie
Mijn gedachten zijn aan jou bezeten
Want het komt goed, zeker weten!