Een oud zeer werd weer opgerakeld,
zwaar toegetakeld lig je uitgeteld
te huilen over wat niet hersteld
of zelfs verteld kan worden,
nu onze wereld versmalt
onze vuisten gebald
uit pure onmacht
zonder kracht
ademnood:
indood,
ons.
semara : | Dinsdag, februari 21, 2006 13:12 |
jij bewijst dat schrijven een kunst is!! knuf semara |
|
kimW: | Dinsdag, februari 21, 2006 11:43 |
realiteit in tegenwoordige tijd breekt af tot splinters liefs, |
|
Mathilde: | Dinsdag, februari 21, 2006 11:27 |
koude rillingen... |
|
chocaatje: | Dinsdag, februari 21, 2006 11:23 |
Heftig ik moet er van slikken.Liefs mieke | |
HIJ&ZIJ: | Dinsdag, februari 21, 2006 10:46 |
Ben onder de indruk van je woorden, en ik hou wel van driehoekjes ;-)) Mooi gedaan dit, triest maar erg mooi.... |
|
Raira (Ria): | Dinsdag, februari 21, 2006 10:00 |
zeer goed gedicht met vooral de lay-out die het helemaal af maakt liefs Ria |
|
Bengelmans: | Dinsdag, februari 21, 2006 09:54 |
erg mooi verwoordend gebracht in een mooie opmaak groet bengelmans |
|
poky: | Dinsdag, februari 21, 2006 08:04 |
heel mooi gedaan,van iets groot wordt het niets,mooi hoor,poky | |
L!@: | Dinsdag, februari 21, 2006 06:25 |
kei mooie layout.. houd ik wel van, | |
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 21 februari 2006 | ||
Thema's: |