Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Doodgaan
Beetje bij beetje ga je dood
Door die alles verterende pijn
Je ziet jezelf afsterven
In de spiegeling van je tranen
Beetje bij beetje ga je dood
Door die niets besparende eenzaamheid
Je ziet iedereen van je weggaan
En ze komen niet meer terug
Beetje bij beetje ga je dood
Omdat je niets meer kan
Die ziekte die je langzaam sloopt
En je moet maar toekijken
Beetje bij beetje ga je dood
En niemand wil je helpen
Je staat er alleen voor
In het gevecht tegen je leven
Beetje bij beetje ga je dood
Tot er niets meer over is
Dan ziet iedereen dat er wat mis is
Maar dan is het al te laat
Reacties op dit gedicht
just... vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
L!@
:
Woensdag, maart 01, 2006 07:32
intens beschreven...
Over dit gedicht
Auteur:
just...
Gecontroleerd door:
260580
Gepubliceerd op:
01 maart 2006
Thema's:
[Dood]
[Eenzaamheid]
[Verdriet]