Lente.
Wachtend op de lente met zijn vruchtbare wind.
Geuren die herinneringen oproepen,
pijnlijk , of verlichtend.
Confronterend of verenigend.
Laat de wind waaien naar ons eigen dierbare herrineringen.
Laat het seizoen de ego's verbloemen of verdwijnen.
Laat het talent ontspruiten,
in de prilte van de lente.
Zo schoon, zo nieuw.
Zonder onszelf te zien in een oogopslag.
Zonder onszelf prijs te geven aan ieder bod.
Overgeleverd aan het lot, al dan niet uitgeroepen over
onszelf. Verstrooing, zelfprojectie schuld en boete.
Vormend in maatschappelijke zin.
Zelfkennis zo opbouwend,maar niet gezien in een
maatschappelijke kring.
In de stilte gebeurt het, angstige gevoelens waar ieder
mens het mee zal moeten doen.
Waar gevoel en verstand tot éen komen,
en het innerlijke kan bloeien als een roos.
J.S. 2005/2006