Wat is mijn leven nog waard als ik verdrink in m'n eigen tranen?
Mijn leven bestaat uit pijn, verdriet en wanen.
En ik weet niet meer of ik zo nog langer wil blijven leven.
Ik heb nu al zo lang naar geluk moeten streven.
Mijn energie en kracht lijkt op te raken.
Heb al zoveel geprobeerd om alles weer leuk te maken.
Kennelijk word een beter leven mij niet gegund of heb ik het niet verdiend.
Ik heb geen vrienden, ik heb alleen familie en een vriend.
M'n familie heeft niks door, m'n vriend wel maar het lijkt alsof hij dat niks kan schelen.
Terwijl ik zò graag wil dat hij me gelukkig maakt en ik alles met hem wil delen.
Ik word helemaal gek van die pijn en verdriet.
Waarom gunnen ze me een beter leven toch niet?
Is er iemand die mij antwoord kan geven?
Want op deze manier wil ik niet langer leven.