In dit lokaal,
Waar de herdenkingdienst is,
Hangt die totale stilte,
Er hangt maar een vraag,
Waarom,
Waarom moest nu juist u gaan?
U heeft zo gestreden voor uw leven,
Gevochten, uw leven verdedigd,
Op het laatste moment,
Nog een kind ter wereld gebracht,
En toen gestorven,
Gestorven aan pijn,
Na het gevecht,
Leek het God beter dat u toch maar ging,
Het is zo oneerlijk,
Nog maar 32 jaar,
Nog een beginnend leven,
Twee kinderen,
Een man,
En een school vol kinderen die van u houden,
Laat u achter,
We kunnen alleen maar zeggen,
Mevrouw Koster, rust zacht…