om in mijn schoenen te staan
als er weer ruzie is
mijn tranen te huilen
en te schreeuwen van verdriet
de pijn te voelen
die ik al zolang heb
het bloed te zien vloeien
uit de snee die ik maakte
mijn leven te leiden
zoals ik dat al 17 jaar doe?
Hoe vind je het eigenlijk
om mij verder te zien zakken
in de put die jij voor me groef?