Ik lach,in me ogen zie je tranen..
Tranen die de weg naar een gelukkig leven willen banen..
Ik vraag mezelf af of dat wel bestaat..
Liefde..Geluk..?! k ken alleen maar pijn en haat..
Mensen om mij heen lijken niet meer te bestaan..
Ik denk dat ik alleen verder moet gaan..
Ik heb het gevoel dat ze me laten stillen..
Maar ze zeggen juist dat ze me willen helpen de draad weer op te pikken..
Misschien zie ik de dingen anders dan ze zijn..
En hebben ze gelijk leef ik in de duisternis in plaats van de zonneschijn..
Mijn gedachten hebben het al op gegeven..
Ik wil een punt zetten achter mijn donkere leven..
Dat zijn mijn gedachtens,mijn verdriet..
Maar mijn hart wilt dit helemaal niet..
Ik wil een beter leven maar waar moet ik beginnen..?
Ik lach van buiten en huil van binnen..
Mijn gedachten spelen het meisje die ik niet wil zijn..
Mijn gedachten spelen de rol van verdriet en pijn..
Ik zie alles somber en grauw..
Ik denk aan zwart in plaats van blauw..
Ik lach omdat ik niet wil dat je het ziet..
Maar die tranen in mijn ogen veraden het verdriet..
Hij keek me aan en zei:"je bent een mooie meid.."
Maar je ogen laten je mond spreken..
"'T is de depressie achter pure schoonheid"