De ruzie.
Eigenlijk stelt het niet zoveel voor,
maar gaan roddelen, denk je wat te zijn?
Hij en ik een samenzweering volgens jou,
jou roddels deden mij en hem pijn.
Maar meisje ik maak me niet druk,
want de enige die er nu mee zit ben jij.
En denk je dat dat mij zal interreseren,
je eigen roddels je raakt erin verzuipt ben je nu blij.
Mij maakt het niks uit ik hou me toch wel staande,
maar jij bent vreemd en raar.
Eerst haat je me, dan opeens niet, dan hem dumpen, dan weer niet,
best een naaistreek als je erover nadenkt maar het is echt waar.
Jij weet gewoon niet wat je wilt,
en lost alles op via via en niet recht in het gezicht.
Het is voor mij geen ruzie, meer zoiets 'ik wil je nooit meer spreken',
dit is gewoon terrecht, dit ** gedicht!